Skip to content

Κατηγορία

ΜΙΤΑΤΑ

Τεχνική Έκθεση

ΕΙΣΑΓΩΓΗ – ΓΕΝΙΚΗ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ

Τα μιτάτα είναι παραδοσιακές, ξερολιθικές, κυκλικές ή ελλειψοειδείς κατασκευές που συναντώνται κυρίως στους ορεινούς όγκους και σε περιοχές με κτηνοτροφική δραστηριότητα. Λειτουργούν ως προσωρινά καταλύματα και χώροι παραγωγής τυροκομικών προϊόντων και συνδέονται στενά με την κτηνοτροφική παράδοση των κατοίκων της υπαίθρου. Αποτελούν δείγματα  τοπικής λαϊκής αρχιτεκτονικής, συνήθως κατασκευασμένα από τους ίδιους τους κτηνοτρόφους, με τεχνικές που μεταδίδονται προφορικά από γενιά σε γενιά.

Ιστορικό Υπόβαθρο και Λειτουργία των Μητάτων

Τα πρώτα μιτάτα εμφανίζονται πιθανώς στη μεταβυζαντινή περίοδο, ωστόσο η χρήση πρόχειρων καταλυμάτων για τους κτηνοτρόφους έχει ρίζες από την Μινωική εποχή, όπως υποδεικνύουν οι αρχαιολογικές ενδείξεις. Η λέξη «μιτάτο» προέρχεται από το λατινικό «metatum», που σημαίνει προσωρινό στρατιωτικό κατάλυμα.

Το μιτάτο λειτουργεί  ως χώρος διαμονής, αποθήκευσης, τυροκόμησης, και σε κάποιες περιπτώσεις, και ως χώρος κοινωνικών συναθροίσεων. Η χρονολόγηση των Μητάτων είναι αρκετά δύσκολη, αλλά δεχόμαστε σαν χρόνο κατασκευής ή ανακατασκευής τα ακιδογραφήματα που σε ορισμένες περιπτώσεις βρίσκουμε στα ανώφλια, στις παραστάδες και σε διάφορα άλλα σημεία της τοιχοδομής.  Η ομοιότητα  των θολωτών Μητάτων τόσο μορφολογικά όσο και τυπολογικά με τους Μινωϊκούς  θολωτούς τάφους δεν αφήνει καμιά αμφιβολία για την προέλευση αυτού του είδους  των κτισμάτων.

Αρχιτεκτονικά και Τεχνικά Χαρακτηριστικά

Συνοπτικά τα χαρακτηριστικά των μητάτων διακρίνονται όπως παρακάτω:

  • Υλικά Κατασκευής: Τοπική ακατέργαστη πέτρα (σχιστόλιθος ή ασβεστόλιθος), χωρίς συνδετικό υλικό – ξερολιθική τεχνική.
  • Μορφή: Κυκλική ή ελλειψοειδής κάτοψη, με διάμετρο 3–5 μέτρα, ύψος 2–3 μέτρα.
  • Στέγαση: Επίπεδη χωμάτινη που στηρίζεται σε ξύλινα δοκάρια, η Θολωτή ξερολιθική  στέγη τύπου εκφορικής κατασκευής (θόλος), φτιαγμένη από επίπεδες πέτρες που τοποθετούνται ομόκεντρα έως την κορυφή, χωρίς ξυλεία.
  • Δάπεδο: Συχνά χωμάτινο ή σπανιώτερα στρωμένο με πέτρες.
  • Άνοιγμα: Μικρή είσοδος, συνήθως χαμηλή, προσανατολισμένη συνήθως προς  τα ανατολικά ή νότια.
  • Εσωτερική διαρρύθμιση: Πέτρινα καθιστικά και ράφια για εργαλεία, χώρος για τυροκόμηση (παραστιά).
Keep Reading

Τρόποι κατασκευής

ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΚΑΙ ΤΥΠΟΙ ΜΙΤΑΤΩΝ

Τα μιτάτα της ευρύτερης περιοχής του Ηρακλείου διακρίνονται κυρίως σε δύο κατηγορίες:

  • Ορθογώνιας κάτοψης Μητάτα: μικρές λίθινες ορθογωνικές κατασκευές, συχνά μονόχωρες, με βασική υποδομή για ύπνο και στοιχειώδη μαγειρική. Τα μητάτα αυτού του τύπου συναντιώνται κυρίως στα Αστερούσια και στις ορεινές περιοχές της Δίκτης
  • Θολωτά Μητάτα: Πρόκειται για θολωτές ξερολιθικές κατασκευές που συναντιώνται κυρίως στην ευρύτερη περιοχή του Ψηλορείτη.

Κατά περίπτωση και στους δύο τύπους μητάτων διαμορφώνονται και πιο σύνθετα  συγκροτήματα, αποτελούμενα από περισσότερα του ενός μητάτων σε συνδυασμό με βοηθητικές κατασκευές (Κούμοι , μάντρες κλπ) που εξυπηρετούν ένα σύνολο κτηνοτρόφων.

ΘΕΣΗ ΚΑΙ ΧΩΡΟΘΕΤΗΣΗ ΤΩΝ ΜΙΤΑΤΩΝ

Τα μιτάτα τοποθετούνται σε σχετικά απομακρυσμένες από οικισμούς περιοχές με κτηνοτροφική δραστηριότητα, συνήθως κοντά σε πηγές νερού και εύκολα προσβάσιμα από μονοπάτια και ζώα. Η χωροθέτηση γίνεται στρατηγικά για πρόσβαση σε πλούσια βοσκοτόπια και για προστασία από καιρικές συνθήκες. Συχνά εντοπίζονται σε σημεία όπου υπάρχουν φυσικά καταφύγια (σπηλαιώσεις, βραχοσκεπές κλπ).

 

 

ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΩΝ ΜΙΤΑΤΩΝ

Τα μιτάτα είναι πολιτιστικοί θεσμοί για την αγροτική ύπαιθρο του Ηρακλείου και σημαντικοί φορείς άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς. Λειτουργούν ως κέντρα κοινωνικής συνοχής, μεταβίβασης τεχνικών και πρακτικών, χώρος φιλοξενίας και τελετουργιών (π.χ. γιορτές της τυροκομίας, τοπικά οικογενειακά πανηγύρια βοσκών κλπ). Ο ρόλος τους στη διατήρηση της ορεινής ταυτότητας και στην αναπαραγωγή τοπικών εθίμων είναι θεμελιώδης.

ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΔΙΑΤΗΡΗΣΗΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΩΝ ΜΙΤΑΤΩΝ

Στο σύνολο τους σχεδόν τα παραδοσιακά πέτρινα  μητάτα έχουν εγκαταλειφθεί σήμερα με αποτέλεσμα να είναι σε κακή ή ερειπωμένη κατάσταση. Παρά την αρχιτεκτονική τους αξία, δεν υφίσταται θεσμικό πλαίσιο προστασίας τους, αν και ως ξερολιθικές κατασκευές έχουν ενταχθεί στον κατάλογο άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς της Ουνέσκο.

ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΕΣ ΒΙΩΣΙΜΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΗΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗΣ

Στο πλαίσιο της ανάγκης διατήρησης τους σαν φορείς μια σημαντικής πολιτισμικής κληρονομιάς τα μητάτα θα μπορούσε να αξιοποιηθούν με διάφορους τρόπους και χρήσεις:

  • Ανάδειξη ως πολιτιστικά μνημεία στο πλαίσιο αγροτουριστικών διαδρομών.
  • Δημιουργία θεματικών μονοπατιών σε συνεργασία με τοπικές κοινότητες (π.χ. «Μονοπάτια του Μιτάτου»).
  • Επαναχρησιμοποίηση ως καταφύγια ορειβατών ή χώροι ερμηνείας τοπικής κτηνοτροφίας.
  • Προγράμματα ενίσχυσης νεαρών κτηνοτρόφων για βιώσιμη κτηνοτροφία  στα ορεινά.
  • Ενσωμάτωση στην τουριστική προβολή της Κρήτης ως πολιτιστικό τοπόσημο.

Τα μιτάτα αποτελούν ζωντανά τεκμήρια της ανθρώπινης προσαρμογής στο φυσικό περιβάλλον, και χαρακτηριστικά δείγματα τοπικής λαϊκής αρχιτεκτονικής. Παρά την εγκατάλειψη που έχουν υποστεί, διατηρούν ισχυρό συμβολικό, πολιτισμικό και αρχιτεκτονικό φορτίο. Η ενσωμάτωσή τους σε στρατηγικές βιώσιμης ανάπτυξης, πολιτιστικής διατήρησης και τουριστικής αξιοποίησης μπορεί να προσδώσει νέα πνοή στην ορεινή Κρήτη, προωθώντας τη σύνδεση παρελθόντος-παρόντος-μέλλοντος.